به گزارش خبرآنلاین، سعید ابوطالب کارگردان مسابقه «سرزمین دانایی» با اشاره به اینکه تلویزیون باید برنامه‌های بیشتری را به جشنواره‌ها خارج کشور ارسال کند، خاطرنشان کرد: «در زمینه ساخت برنامه‌های مسابقات و سرگرمی، تهیه‌کنندگان باید نگاه جدی‌تری به استانداردهای بین‌المللی داشته باشند و نباید کارهایشان را مدام با تولیدات داخلی مقایسه کنند؛ آنها باید نگاهی هم به استانداردهای بین‌المللی داشته باشند.»
تهیه‌کننده برنامه مسابقه مستند سرزمین دانایی در ادامه درباره ویژگی‌های یک برنامه تلویزیونی با استانداردهای جهانی، توضیح داد: «تولید این گونه کارها در ژانر سرگرمی دو مولفه اصلی را می‌طلبد؛ یکی اینکه کار باید خلاقانه، نو باشد و دوم اینکه باید با فرهنگ آن کشور همخوانی داشته باشد. در صورت است که دیده خواهد شد؛ البته در این میان مدیران سازمان صداوسیما نیز باید به این گونه کارها اهمیت بدهند و هزینه‌های آنها را متقبل شوند. ممکن است این گونه کارها زمان‌بر و هزینه غیرمتعارف داشته باشند، اما کارهایی خواهند شد که حرفی برای گفتن دارند.»
ابوطالب همچنین در زمینه اینکه باید خود را به شرایط روز جهانی نزدیک کنیم، اظهار کرد: «بحث فنی یکی از مولفه‌های مهم در ساخت یک برنامه موفق است که متاسفانه برنامه‌سازان ما از این نظر استاندارد نیستند، اما از لحاظ موضوع و محتوا خوب پیش می‌روند. «سرزمین دانایی» از بهترین دوربین‌ها و تجهیزات و روش‌های گرافیکی بهره برد.»
وی در ادامه با اشاره به اینکه پیش تولید «سرزمین دانایی» در سری اول بیش از یک سال به طول انجامید و بسیار طولانی بود، افزود: «در این زمینه مدیران سازمان صداوسیما، این فرصت را به ما دادند و با گروهی بزرگ کار را شروع کردیم.»
ابوطالب با تاکید بر اینکه تجهیزات و روش‌هایی که برای ساخت یک برنامه‌ی موفق به کار برده می‌شود، بسیار اهمیت دارد، خاطرنشان کرد: «به عنوان مثال ما در «سرزمین دانایی» به صورت استاندارد می‌توانستیم از سه الی چهار دوربین استفاده کنیم، اما این کار را با هشت دوربین انجام دادیم که از نظر فنی به کیفیت بسیار معقولی رسید.»
این تهیه‌کننده در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود با اشاره به اینکه ایران یکی از اعضای موثر در اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های آسیا و اقیانوسیه (ABU) است، خاطرنشان کرد: «برنامه‌های تلویزیونی ما به خاطر رعایت هنجارهای اجتماعی و متفاوت، مطلوب کشورهای آسیایی نیست، اما برای پخش از تلویزیون کشورهای خاورمیانه مناسب‌تر هستند. صداوسیما در این عرصه خوب عمل کرده و کارهای شاخص نمایشی و برخی مستندهای خوبی ارائه داده است، اما صداوسیما در زمینه عرضه بین‌المللی آثار تلویزیونی، ضعیف عمل کرده است.»
